Als koper of consument denk je dat de producten die je koopt overeenkomen met wat je ervan verwacht of wat ze je beloven. Dit is echter niet altijd het geval. We gebruiken het HACCP-systeem om onbedoelde verontreinigingen die een risico vormen voor de voedselveiligheid onder controle te houden. Het voedselverdedigingsplan beperkt het risico van opzettelijke sabotage. En op basis van een analyse van de kwetsbaarheid van grondstoffen en leveranciers worden maatregelen genomen om voedselfraude te voorkomen.

Hoe groot is het risico dat er bewust of onbewust dingen misgaan binnen het bedrijf, waardoor we producten leveren die de afspraken met onze klanten niet respecteren? Of de beloften die we consumenten doen via etikettering en reclame? Hier zijn een paar voorbeelden: Hoe zorgen we ervoor dat alleen grondstoffen van leverancier X en niet van leverancier Y worden gebruikt voor klant Z? Is de integriteit van de opnames gegarandeerd? Wordt de integriteit van het product op de proef gesteld wanneer de klant onredelijke eisen stelt wat betreft levertijden? Wat is de kans dat de overgebleven niet-biologische pallet alsnog bij BIO terechtkomt? Of dat de koper onder één hoedje speelt met de leverancier?

Dit is het gebied van productintegriteit: ervoor zorgen dat het product (inhoud + verpakking) volledig voldoet en overeenkomt met de informatie op de verpakking, maar dat het ook op andere manieren wordt gecommuniceerd naar kopers en consumenten.

De meeste retailers leggen hun eisen vast in gedetailleerde specificaties: beperkingen op de keuze van leveranciers, duurzaamheidsvereisten, een verbod op het gebruik van bepaalde additieven, herkomstvereisten, enz. En waar een belofte is, is een schuld. Eenmaal ondertekend, betekent dit dat elke levering eraan moet voldoen. Als dit, om welke reden dan ook, niet kan worden gerespecteerd, wordt er op zijn minst een open communicatie en overleg verwacht.

Productauthenticiteit was al opgenomen in de wereldwijde norm voor voedselveiligheid van het British Retail Consortium (BRC). Versie 8 vereist uitdrukkelijk dat het ook wordt opgenomen in de beleidsverklaring en het overleg over kwaliteit. De ‘Product Integrity Assessment’ (PIA) die een paar jaar geleden door AHold/Delhaize is ontwikkeld, gaat echter veel verder. Veel bedrijven hoorden het donderen in Keulen toen hen werd gevraagd om de risicoanalyse voor product- en gegevensintegriteit te presenteren, of waren verbijsterd over de strenge eisen om 100% uitgebalanceerde massabalansen te garanderen.

IFS heeft deze ontwikkelingen ook op de voet gevolgd en heeft in april 2019 haar eigen IFS PIA gelanceerd. Dit is grotendeels gebaseerd op de eisen van de AH/Delhaize PIA; deze verwacht een sterk commitment van het management, een complete risicoanalyse van alle processen binnen het bedrijf die invloed kunnen hebben op de productintegriteit en vervolgens aantoonbare monitoring van deze processen.

De tweedaagse beoordeling door een door IFS aangewezen certificeringsinstantie is een benchmarkbeoordeling die onderzoekt in welke mate een bedrijf de risico’s voor productintegriteit adequaat beheert. Gecontroleerde vereisten zijn de maatstaf. De beoordeling resulteert in een rapport en een eindcijfer, dat de frequentie van volgende beoordelingen bepaalt. Klanten bepalen zelf welk niveau ze van hun leveranciers verwachten en welk niveau van naleving ze acceptabel vinden. IFS PIA wordt in 2019 uitgerold in Nederland en België en Frankrijk en Duitsland volgen in 2020.

Voorlopig is dit een vrijwillige module. Het is echter zeer waarschijnlijk dat detailhandelaren in de toekomst naast IFS Food ook een dergelijke beoordeling nodig zullen hebben.

Deze bijdrage is van Kristien Neyts (Kwaliteitscoaching)